พ่อของฉัน

พ่อเคยบอกลูกๆ อยู่เสมอว่าในสมัยที่พ่อยังเป็นเด็กพ่อเรียนหนังสือจบแค่ ป.4 เพราะตอนนั้นไม่มีโรงเรียนที่จะเรียนแล้วไม่มีครูที่จะสอน ไม่เหมือนสมัยนี้ เพราะตอนนี้มีโรงเรียนที่จะเรียนมีครูที่จะสอน แต่ไม่มีเด็กที่จะเรียน คิดว่าตัวเองนั้นรวยแล้วไม่ต้องเรียนหนังสือก็ได้ เพราะมีเงินอยู่แล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องมีความรู้ แต่อยากบอกว่าคิดผิดไม่เคยนึกถึงคนอื่นบ้างเลย คนที่ด้อยโอกาสไม่มีเงินที่จะเรียน ดังนั้น พ่อบอกลูกๆ ว่าลูกจะต้องตั้งใจเรียนให้สูงๆ อย่าคิดว่าเรามีเงินแล้ว เรารวยแล้วไม่จำเป็นต้องเรียน แต่ความจนความรวยนั้นไม่จำเป็นเลยสักนิด สิ่งจำเป็นก็คือ ความรู้ ที่จะนำให้เราสำเร็จได้

พ่อในความเป็นพ่อก็อยากเห็นลูกมีอนาคตที่ดี พ่อเคยบอกว่าการที่ลูกเป็นผู้หญิงเป็นกุลสตรี จะต้องเป็นคนกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ แต่ถ้าเราเป็นคนอกตัญญู ก็ไม่ประสบผลดีต่อเราจะเป็นคนที่มีปัญหา และในฐานะที่ดิฉันเป็นลูกของท่านคนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ก็ตาม แล้วเราในฐานะที่เป็นลูกของท่านเรา อย่าได้ทำให้ท่านต้องเสียใจเพราะเราเลย การที่ท่านเคยดุด่าว่าเราไม่ใช่เขารังเกียจเพียงแต่เขารักเรา อยากให้เราเป็นคนดี และสุดท้ายนี้อยากบอกท่านว่ารักพ่อที่สุดในโลก และถ้าหากชาติหน้ามีจริง ก็ขอให้เกิดเป็นลูกของท่านทั้งสอง ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติหน้า ลูกคนนี้ก็ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกของท่าน